1 września 2016 | Kazimierz BIskupi

Różni goście w naszym seminarium to nic nowego jednak niektórzy z nich są oczekiwani w specjalny sposób ponieważ częstotliwość ich wizyt jest zdecydowanie bardzo rzadka. Takim gościem na pewno jest ks. Bogdan Cofalik MSF – misjonarz posługujący w kraju rajskiego ptaka czyli Papui Nowej Gwinei, który to odwiedził nas na początku września. Obecnie ks. Bogdan korzysta z tzw. roku sabatycznego* i już niebawem uda się na indywidualne skupienie do braci Kamedułów, których to klasztor znajduje się nieopodal naszego seminarium w Puszczy Bieniszewskiej.

Spotkanie z misjonarzem to zawsze przesympatyczny czas, wtedy możemy „u źródła” dowiedzieć się jak wygląda praca na misji oraz usłyszeć nie jedną ciekawą historię z życia wziętą, która w naszych realiach wydaje się wręcz nieprawdopodobna. O siłowni, reprezentacji Papui Nowej Gwinei w podnoszeniu ciężarów czy o tym jak trzeba sobie radzić z lokalnymi złodziejaszkami mogliśmy usłyszeć z ust człowieka, który to uczestniczył w tych wszystkich wydarzeniach. Takie spotkania są olbrzymim zastrzykiem pozytywnej energii ale także wspaniałą możliwością do pobudzania ducha misyjnego w młodych klerykach.

kl. Marcin Przystawski MSF

*Rok sabatyczny oznacza odnowę i intensywniejsze rozwijanie życia duchowego, apostolskiego lub zawodowego, aby jeszcze lepiej wypełniać powołanie. Pojęcie „rok” nie oznacza roku kalendarzowego, ale szczególne doświadczenie. Nawiązuje do biblijnego polecenia Boga, aby „dzień” czy „rok sabatyczny” był święty i uroczysty (Wj 20, 8; Kpł 23, 3). Rok jest sabatyczny, gdy wypełnia go posłuszeństwo i ofiara (1 Krn 23, 31). Taki czas staje się radością dla Pana przez wzgląd na wywyższenie człowieka, jak również na uszanowanie ziemi, na której człowiek żyje (Wj 35,2; Kpł 16, 31). Bóg staje się „wszystkim we wszystkich” przez Chrystusa, który jest „Panem szabatu” (Łk 6, 5). Dlatego Jezus wypełnia w sobie „rok sabatyczny” oraz rozwija i oczyszcza jego treść. Czyni to w ten sposób, że podporządkowuje wypoczynek i świętowanie dobru. Szabat jest bowiem po to, aby „dobrze czynić” (Mt 12, 12) i w ten sposób wypełnić misję pojednania poprzez uzdrowienie i obdarowanie światłością (Łk 13, 16; J 9, 14).